Drugi wzmiankowany, był wystawiony w latach 1770-1773 przez Bogumiła Pstrokońskiego. Spłonął w 1781 r. W 1783 r. wdowa po Bogumile, Maksyma z Szembeków Pstrokońska, odbudowała go ponownie w stylu późnego baroku. Orientowany drewniany, konstrukcji zrębowej, oszalowany. Nawa prostokątna z dwiema prostokątnymi kaplicami po bokach, tworzącymi rodzaj transeptu; węższe prezbiterium zamknięte wielobocznie. Przy prezbiterium od płn. prostokątna zakrystia przylegająca do kaplicy płn. Przy nawie od zachodu węższa od niej przybudówka mieszcząca kruchtę w przyziemiu i chór muzyczny nad nią.

W nawie, prezbiterium i nad chórem pozorne sklepienia kolebkowe; w nawie z prostymi odcinkami stropowymi po bokach, podpartymi słupami, oddzielającymi rodzaj naw bocznych. Słupy połączone między sobą i z pilastrami ścian bocznych arkadami. Ponad belką tęczową otwór o fantazyjnym wykroju z lambrekinami. Dachy dwuspadowe, z barokową wieżyczką na sygnaturkę. Ołtarz główny rokokowy z XVIII w., z zachowaną jedną bramką, z obrazami św. Wawrzyńca z ok. poł. XIX w. i św. Marii Magdaleny z w. XVIII oraz rzeźbami rokokowymi św. Wawrzyńca i Mikołaja; tabernakulum i mensa rokokowe. Dwa ołtarze boczne z pocz. XIX w. o dekoracji późnobarokowej z rzeźbami św. biskupa, św. Apolonii, św. Rocha i św. Anny. Ambona klasycystyczna z pocz. XIX w. Ławki późnobarokowe. Krucyfiks w tęczy barokowy z w. XVIII.

Na cmentarzu parafialnym znajduje się kaplica publiczna murowana z ok. 1786 r. fundacji Ignacego Pstrokońskiego, dziedzica Rossoszycy. W tej kaplicy znajduje się nagrobkowa tablica drewniana formatu 23x33 cm, minuskuła barokowa lekko kursywna z napisem: "Deo Optimo Maximo - Maksyma z Szembeków Pstrokońska - chorążyna Piotrkowska, fundatorka tego kościoła".